Mijn vorm: Week 8

Op weg naar La Route des Grandes Alpes

Hoe was mijn afgelopen week?

In juni fiets ik La Route des Grandes Alpes, non stop. 650km, 17.000 hoogtemeters over 14 Tour-de-France-waardige bergen. Via deze wekelijkse blog update ik jullie over mijn voorbereiding op de grote tocht.

Normaal gezien krijg ik een training van mijn trainer. Hij werkt met Final Surge, waarin hij iedere week mijn training upload. Op die manier is het voor mij makkelijk te zien wat er op de planning staat die week.

Behalve aan het begin van deze week. Door een probleem bij Final Surge kon er niks worden geüpload. En dus werd maandag een rustdag, waarin ik alleen wat oefeningen deed om mijn benen te stretchen.

Het was nodig, want de ritten van het weekend zat nog wel in de benen. Het was een van de eerste ritten die me dit jaar ver over de 100 kilometer leidde. Een extra dagje herstel kwam misschien wel goed uit.

Maar het werden uiteindelijk 3 rustdagen, onbedoeld. Door drukte op het werk vergat ik op tijd een baan te reserveren in het zwembad, waardoor er niks meer vrij was op het moment dat ik een gat in mijn agenda had.

Vroeger wilde ik die trainingen meestal inhalen en verschuiven, maar tegenwoordig weet ik dat die ene training het verschil niet maakt. Ik ben minder compulsief in het volgen van alle trainingen.

Vanaf donderdag pakte ik de draad weer op met een aantal goede looptrainingen. Er zit lekker wat intervalwerk in deze weken. Interval trainingen geven me altijd een super tegenstrijdig gevoel. Aan de ene kant weet ik dat ik daar echt veel voldoening uithaal en dat deze me helpen om sneller te lopen. Aan de andere kant zie ik altijd een beetje op tegen het afzien. Die innerlijke strijd maakt duursport nu net een uitdaging.

De laatste maanden merk ik dat ik beter kan afzien. Niet zozeer omdat mijn fysieke capaciteiten verbeterde, maar meer vanwege mijn mentale instelling. Ik duw mezelf door een grens.

Tijdens de intervaltraining van donderdag moest ik bijvoorbeeld lopen op 10k en 5k race tempo. Bij de laatste intervallen gaat dit net even wat minder gemakkelijk. Als ik even niet oplet, loop ik te langzaam. Door echt te duwen richting die 5k race snelheid heb ik meer mentale kracht.

Zelfmedelijden zorgt er soms voor dat je niet door die grens gaat. Je gelooft dat dit de grens is van je lichaam. Maar tijdens interval trainingen van afgelopen weken, zowel op de fiets als lopend bewijzen me dat ik veel meer aan kan. Dat de grens van mijn fysieke capaciteiten ligt in mijn hoofd. Als ik de knop daar omdraai waardoor ik bereid ben om af te zien, dan weet ik dat ik mijn fysieke grens nog nooit heb gezien.

Het is exact de reden voor La Route des Grandes Alpes. Ik wil mijn fysieke grens verkennen en verleggen door het gebruik van mijn mentale kracht.

Volg meer van mijn ervaring op Instagram: @achiefdreams