Mijn vorm: Week 7

Op weg naar La Route des Grandes Alpes

Hoe was mijn afgelopen week?

In Juni fiets ik La Route des Grandes Alpes, non stop. 650km, 17000 hoogtemeters over 14 Tour-de-France-waardige bergen. Wekelijks schrijf ik over het avontuur van de voorbereiding op deze tocht.

Wat een week. Deze begon koud en wit. Het had goed gesneeuwd in het weekend en de witte deken werd verlicht door een zon aan de blauwe hemel. Het zorgde voor een mooi uitzicht tijdens mijn zwemtraining.

Ik zwem namelijk bij David Lloyd in Edegem. Normaal gezien doe ik daar ook mijn krachttraining, maar vanwege de covid maatregelen zijn zij niet open. Het buiten zwembad biedt echter uitkomst.

Er is toch iets speciaals aan zwemmen als alles om je heen bedekt is met een laag sneeuw. Gelukkig is het zwembad lekker warm. Daardoor was de sneeuw voor de eerste trainingen van de week geen probleem.

Er stond wel een intervaltraining op het programma gepland later in de week. Rustige trainingen in de sneeuw uitvoeren vind ik geen probleem. De kans op uitglijden of blessures ligt dan wat lager. Intervallen lopen op de sneeuw leek me minder verstandig. Gelukkig kon ik een route vinden over fietspaden waar er exact genoeg sneeuw gesmolten was ter breedte van een persoon.

En de timing van de rust intervallen kwam goed uit, want op die momenten kwam ik toevallig wat ijzige stukken tegen. Ik genoot van de felle zon die nog eens weerspiegelt werd door deels besneeuwde ondergrond.

Op zaterdag en zondag stonden echter wat langere fietstrainingen in Final Surge. Met de sneeuw zie ik het niet zitten om buiten te fietsen. Maar toen het weekend dichtbij kwam begonnen de temperaturen te stijgen. Niet zomaar boven 0, zodat de sneeuw smolt, maar ze bleven stijgen tot rond de twintig graden.

En zo kwam er een warm en zonnig einde aan de week. Op zaterdag deed ik een Zwift training op mijn balkon. Lekker in de zon. Zonder shirt. Ik koos voor mijn balkon, omdat ik een training moest doen gebaseerd op wattages. Dan vind ik het altijd gemakkelijk om deze in te voeren in Zwift, zodat de wattages automatisch worden aangepast door mijn Tacx trainer.

Zondag was een hoogdag. De dag begon nog wat fris, maar toen de zon aan de hemel stond was het genieten. De 150 kilometers was een 6 uur durend feestje.

Het voordeel van mooi weer is ook dat er veel fietsers op de baan zijn. Dit was handig op het laatste deel van de tocht, als vermoeidheid toch toeslaat. Ik kon regelmatig even aanpikken bij een groepje dat me passeerde. En dat scheelt toch weer wat extra trappen.

Wat betreft mijn vorm is dit een goede week. Ik zit nog in een fase dat ik me per training sterker voel. Dat ik het effect voel van het werk dat ik lever. De lange tochten op zondag bevallen me, ook al weet ik dat de snelheid niet echt hoog ligt. Als ik bedenk dat ik over een goede 4 maanden 650 kilometer fiets, dan is er nog een hoop werk te verzetten.

Laat die nieuwe week dus maar beginnen.