Mijn vorm: Week 10

Op weg naar La Route des Grandes Alpes

Hoe was de afgelopen week?

In Juni fiets ik La Route des Grandes Alpes, non stop. 650km, 17000 hoogtemeters over 14 Tour-de-France-waardige bergen. Wekelijks schrijf ik over het avontuur van de voorbereiding op deze tocht.

Week 10 is geen extreem succesvolle week qua training. Ik sloeg mijn zwemtrainingen over en pakte twee rustdagen. Niet zozeer vanwege vermoeidheid, maar een drukke agenda op mijn werk.

Tijdens mijn voorbereiding op mijn Ironman in 2018 deed ik veel van mijn trainingen ’s morgens vroeg. Dat was toen gemakkelijk. Tine moest om half 6 opstaan voor haar werk. Dat maakte het gemakkelijk om ook iedere dag mee op te staan en te trainen. Dan was die training uit de weg.

Ook hadden we toen nog geen lieve dochter. Dat maakt ook een verschil. Want het zorgt toch altijd voor onverwachte situaties en vergt een hoop van je aanpassingsvermogen wanneer je vader of moeder wordt.

En sinds thuiswerken de standaard is geworden sinds afgelopen jaar, maak ik gebruik van de situatie door in mijn agenda wat tijd vrij te houden om overdag te trainen. Zeker in de winteruren geeft dat de mogelijkheid om in het licht te trainen en dus ook de nodige vitamine D op te doen. Daarnaast is het wel lekker om even het huis uit te gaan.

Dat was deze week dus even wat lastiger. Mijn dagen waren wat gevulder met afspraken, waardoor ik niet genoeg tijd had om mijn trainingen te doen. Zeker als mijn fietstraining deze week net iets meer dan 2uur was.

Het weekend geeft altijd wat meer ruimte, maar ook hier kan ik niet hele dagen weg zijn. Of in ieder geval niet ieder weekend. En dit weekend wilde ik zeker niet buiten fietsen, want met de harde wind en maartse buien ga ik niet de weg op.

Er zat niks anders op dan mijn fiets op de Tacx te zetten. En dat op mijn balkon. Toch nog een beetje buiten. Op die manier heb ik meer frisse lucht tijdens deze lange sessies. Zaterdag reed ik 107 virtuele kilometers in 3 uur en zondag ronde ik de week af met 90km in 3,5uur. Door deze trainingen buiten te doen heb ik altijd verse zuurstof om me heen.

Als ik deze lange trainingen in ons appartement zou doen, denk ik dat deze verse zuurstof op raakt en dus ook mijn prestatie beïnvloedt. In de buitenlucht heb je dat probleem niet.

Vorige week had ik het over mijn strategie als het op voeding aankomt. Op tijd drinken en eten. Doordat ik op de trainer zat gaf dit me beter de tijd om hierop de concentreren. Merkbaar minder verlies van prestatie en meer kracht in de benen gedurende de training. Daar moet ik de komende weken dus gewoonte van maken.

Onnozel, want ik wist natuurlijk dat dit essentieel is tijdens deze lange inspanningen. Maar soms heb ik ook even dat moment nodig om te realiseren hoe belangrijk dit is.

De fietsbenen beginnen zeker sterker te worden. Zaterdag was gericht op tempoblokken op 90% van mijn FTP. Voor diegene dit het niet weten, FTP is het tempo dat je voor 20minuten kan aanhouden en word gebruikt om trainingen op te baseren. Het is zeker geen heilig getal, maar wel een mooie richtlijn.

Door soms boven of net onder je FTP te rijden verbeter je dit getal. In theorie is het dus dat je met een hogere FTP gemakkelijker hard rijd over een lange periode. Er zijn meer elementen van belang, maar in een notendop gaat het hierom.

Tijdens de training van zaterdag was het 3uur lang 90% van FTP, afgewisseld met een paar minuten rust. Ik hield deze blokken vol gedurende de volle 3 uur. En dat lag aan sterkere benen, maar zeker ook aan mijn bereidheid om af te zien.

Want mentaal klaar zijn om door te blijven trappen, ook al zijn je benen vermoeid, lukte me tot hier toe nog niet erg goed. Maar dit weekend wel.

En dat is exact waarom ik train voor La Route des Grandes Alpes. Om te tonen dat als jij het wilt, je lichaam dit kan.

Op naar komende week waarin we steeds verder concentreren op het fietsen.