Grenzeloos denken

Waarom wil ik La Route des Grandes Alpes fietsen

650 kilometer, 17.000 hoogtemeters: Non stop

Laat me met de deur in huis vallen. Ik verwacht niet dat jij het snapt. Dat jij het goedkeurt. Ik stel me helemaal voor dat jij dit nooit wilt. Dat jij me uitlacht als ik je vertel over La Route des Grandes Alpes.

Eerst even een korte uitleg over La Route des Grandes Alpes. Het is een route door de franse alpen van Thonon-les-Bains aan het meer van Genève tot Menton aan de middellandse zee. De weg is 650 kilometer lang en leid je over 14 Tour-de-France-waardige bergen ten waarde van 17.000 hoogtemeters.

Ik wil die 650 kilometer non-stop afleggen. Ik leg je uit waarom.

In 2015 zag ik Eric Mijnster’s blog Gespleten Asfalt. Daarin vertelde hij over zijn wieleravonturen en ik viel in het midden van zijn voorbereiding naar La Route des Grandes Alpes binnen.

Zijn verhaal en motivatie openden mijn ogen. Er zijn meer gasten zoals ik. De reden waarom hij de tocht reed maakte meer impact dan het volbrengen van de tocht zelf. Onbewust was er toch een zaadje gepland.

Ontstaan

Al eerder schreef ik over mijn eigenwijsheid. Ik schreef dat ik dit, meestal, een positieve eigenschap van me vind. In diverse contexten liep ik tegen de opmerking aan dat “dingen niet zo gaan”. Of de opmerking “Succes, dat is al vaak geprobeerd”. Als ik dit soort opmerkingen hoor, beginnen mijn ogen al te glinsteren.

Wie zegt dit? Waarom zegt die persoon dit? Hoezo zegt deze persoon dit? Ik merk dat ik me niet laat beperken door deze opmerkingen, maar dat ze vaak een vuur ontwaken.

Zo realiseerde ik in 2015 dat ik mezelf eigenlijk ook in zo’n greep hield. Ik was van explosieve sporten, want ik hockeyde al heel mijn leven. Ik hield mezelf voor de gek door te zeggen dat ik niet gemaakt was voor duursport.

Ik dacht: “Heb ik ooit wel eens duursport geprobeerd?” Naast wat looptrainingen om fit te worden voor het hockeyseizoen had ik eigenlijk geen ervaring met duursport. Ik kocht dus een fiets en maakte mijn eerste tochten. Onregelmatig en onvoorbereid in het begin, maar langzaam ontdekte ik duursport via de fiets.

Na een aantal mooie fietstochten waren mijn overtuigingen verdwenen. Ik heb niet de bouw van een ideale duursporter, maar dat betekent niet dat ik er niet voor ben gemaakt. De grenzen waarin ik mezelf gevangen hield vielen weg. Alles was mogelijk.

Via een collega was triatlon op mijn radar gekomen. Ik ging in 2016 trainen voor mijn eerste seizoen. Zonder enige verwachting racete ik een kwart en halve triatlon en voegde er einde van het seizoen ook een Olympische afstand aan toe. Moe en voldaan kwam ik over iedere finish. Iedere finish was ik verbeterd.

Gezonder en fitter, maar vooral met meer overtuiging dat alles mogelijk is.

Laat die duursport avonturen maar komen. Ik schreef me in voor Ironman Mont Tremblant in augustus. 8 maanden voorbereiden in 2018 met als grote hoogtepunt de woorden “You are an Ironman’ horen op de finishlijn.

Ik inspireerde mezelf dat mijn lichaam meer kan dan mijn hoofd kon bedenken. Ondertussen paste ik mijn levensstijl ook langzaam aan. Onder begeleiding van Tine at ik altijd al wel gezond, maar we schakelde langzaam over naar plantaardige voeding.

Via triatlon transformeerde ik naar de gezondste versie van mezelf. Fit door de trainingen, gezond door de voeding.

Afgelopen jaar

Vorig jaar was de kalender leeg. Geen triatlons en ook dit jaar is het maar de vraag welke races door mogen gaan, gezien de omstandigheden. De maatregelen om het corona-virus te bestrijden lijken roet in het eten te gooien.

Ik besloot dat ik niet afhankelijk wilde zijn van race organisaties en overheden. Ik verkende daarom andere uitdaging die ik zelf kan organiseren. En zo kwam ik terug uit in 2015. Bij de documentaire die Eric maakte over zijn dag op de fiets. Over flow, intrinsieke motivatie en ‘Omdat ik het wil’.

Het idee dat in 2015 door hem geplant werd in mijn hoofd kwam opnieuw naar boven. Op Youtube zocht ik zelf nog eens de docu op die hij maakte. Ik voelde de zin en het vuur helemaal opkomen.

Niet langer twijfelen en zoeken: ik rijd in 2021 La Route des Grandes Alpes, non-stop.

Met de non-stop tocht over 14 Tour de France-bergen wil ik mezelf tonen dat onmogelijk niet bestaat. Dat lichamelijke grenzen niet bestaan als je hart je hoofd overtuigd van de mogelijkheden.

Begrijp je nu waarom ik zo graag 30+ uren op de fiets wil zitten?